Старонка:Творы (Александровіч, 1932—1933). Кніга 1.pdf/110

ВІРАТЛІВЫ РАЗЬБЕГ

1

Бадзёрыя дні!
Сонцатканыя словы,
Як хваля, шумліва
ўзьвіваецца верш.

Сьцежкаю новай,
працай вірлівай
нязнаныя дні
спатыкаем цяпер.

Шчасьцем агністым,
вясьняна-ўрачыстым
думкі крыляцца віхрыста,
угрунь.

Радасьцю ветлай,
як сэрца поэты,
цьвіце сонцасьветлая
Беларусь!

2

— Чаму? Я не знаю,
як ветліва гляне
сонейка тканае
ў вей-харастве, —
я ўспамінаю:
песьню й паданьне,