Старонка:Творы М. Багдановіча (1927—1928). Том I.pdf/500

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

229. Ноч, Дождж… Верш выдаецца з аўтографу (IV, 6. 6), але чацьверты і пяты радкі ўведзены ў тэкст з другога чарнавога аўтографу, які захаваўся ў тэй-жа папцы (IV) пад нумарам 6, 17. У першым аўтографе гэтыя радкі чыталіся так:
4Пляц. Слупы шыбеніц трымаюць ля зямлі.
5Гурт мерцьвякоў. Вятры вясёла іх гайдаюць…
Пераклад вершу P. Verlaine „Effet de nuit“ з разьдзелу „Poèmes Saturniens“. У 2-м радку поэтам ужыты прыметнік „скразныя“, утвораны, як відаць, ад прыназоўніку „скрозь“.
Формы дзеяпрыметнікаў, утвораных на ўзор расійскае літаратурнае мовы: „іссохшыя“ (9 р.), „чарнеюшчым“ (10).

230. Млоснасьць. Перадрук з „Нашае Нівы“ 1913 г., № 47. Пераклад вершу P. Verlaine „Lanqueur“ з разьдзелу „Jadis et naguère“.
У 10-м радку ў „Нашай Ніве“ была выдрукавана „Бахіль“, у францускім тэксьце стаіць „Bathylle“.

231. Паўстаньне. Выдаецца з аўтографу (IV, 8, 32). Пераклад першых пяці строф вершу E. Verhaeren „La révolte“.
У аўтографе рукою поэты да пачатковага тэксту даданы ўстаўкі ў наступных радкох: 7-м — „у глыбі“ — між словамі „крыюць яе“, у 11-м радку — „зіхацяшчыя саблі“ — між „агні і штыкі“, і ў 13-м — „на канцох“ — пасьля слоў „узьдзеты ў іх“.
У 1-м радку „кракоў“ (зам. „крокаў“) ужыта поэтам, як відаць, для рыфмы з словам „кустоў“ (3 р).
У 2-м радку слова „страх“ („зьбялеўшы страх“) трэба разумець як прыслоўе „вельмі“, „дужа“, „надта“. У 5-м радку дзеяпрыметнікі цяперашняга часу („мкнушчай“, „дрыжашчай“) ужыты поэтам на ўзор расійскае літаратурнае мовы.
Радкі 8-3 і 20-23 у перакладзе ня зусім ясны, таму для параўнаньня да іх прыводзім францускі тэкст:

Toute la mort
En des beffrois tonnants se lève;
Toute la mort, śurgie en rêves,
Avec des feux et des épées
Et des têtes, à la tige des glaives
Comme des fleurs atrocement coupées.

Le temps normal n‘ existant plus
Pour les coeurs fous et résolus
De ces foules hyperboliques.

232. Дзьве песьні. З. Ю. Сьвятагора. Перадрук з „Нашае Нівы“ 1909 г. № 9. Захаваўся аўтограф вершу (п. VI, № 29).
Варыянты гэтага аўтографу:
2Зоркі ясныя блешчуць — гараць у вышыне…
3Вось ў зялёных садох, каля ціхай ракі
4Засьвяцілісь адзін за адным аганькі…

5 Хто-та плывець
Па уснуушай раке,
6 Гучна песьню пяець
На чужом языке.

13А як песьню пачую, што льлецца ваўной
14За зялёнай гарой над шырокай ракой, —