Старонка:Творы М. Багдановіча (1927—1928). Том I.pdf/488

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

У чарнавікох (папка № IV, № 6, ст. 28) захаваўся тэкст гэтага вершу ў расійскай мове.
У 9-м радку аўтарам, як звычайна, ужыта слова „сымвол“ зам. сучаснага літаратурнага „сымболь“.

172. Сонэт. Перадрук з тэксту „Вянка“ з зьменамі, узятымі з экзэмпляру № 2 і чарновага аўтографу п. IV (№ 6, 4 і 16 ст.).
З экзэмпляру № 2 у тэкст вершу ўнесены наступныя варыянты:
З — „Закрасавалі“ зам. „кругом паўсталі“.

9 Цяпер нават здаволена багно! (экзэмпляр № 2).
Цяпер давольна топкае багно („Вянок“).

3 аўтографу прыняты Камісіяй наступныя зьмены:
4„Каранёў“, зам. „карэньняў“.
7„Часамі“ зам. „парою“.
У 4-м радку ўнесены варыянт з аўтографу „каранёў“ для захаваньня рытмоўкі. У 7-м радку Літ. Камісіяю прынята слова „часамі“ з прычыны таго, што больш адпавядае сэнсу вершу і пазбаўляе радок ад слова „парою“, якое ўжыта тут не ў адпаведным бел. слову сэнсе.
Апроч уведзеных у тэкст, у экзэмпляры № 2 поэтам даны наступныя варыянты:
1У калюжыне глухой сярод балота.
2За… мяккі сьнег бялей…
5Паўсюды плесьня, бруд, гнілая слота,
10Сьмярдзючае, бруднае, яно…
У чарнавікох захавалася некалькі аўтографаў вершу.
Варыянты з рукапісу (п. IV, № 8, ст. 1):
1„Брудных“ зам. „сонных“.
2Ад сьнегу з неба… бялей,
3Расьце грамада чыстая лілей.
4Схаваная трасьцінкамі чарота.

7 Паўзе-ж пад імі тлусты, сьлізкі зьмей.
…Паўдзенная сьпякота…
8 Укруг ціна да іржа…
Ўкруг бруд іржы, благая пазалота…

Варыянты з аўтографу папкі IV-ай, (№ 6, ст. 7):
1„вод“ зам. „луж“; „лятушчы“ зам. „нябеснай“,
3Гуртком красуе некалькі лілей…
8Мкнуць жабы, раса ляжыць, як пазалота.
9Быць мо‘, цяпер апраўдана багно,
10Сталецьцямі зьбірала гной яно,

11 Урэшце чыстыя цьвяты ўзрасьціла
Смуродным сокам тым узгадавала.

173. Як птушка ў гібкіх трасьніках… Верш друкаваўся першы раз у „Вянку“.
У экзэмпляры „Вянка“ № 2 рукою аўтара верш закасованы і ніякіх замен і паправак ня дана (гл. ўвагу да разьдзелу II-га).
4 і 7 „Трасьніках“ — русіцызм.

174. Трыолет. Калісь глядзеў на сонца я. Верш друкаваўся ў „Вянку“ і ў „Н. Н.“ 1913 г., № 39.
Рукапісныя варыянты з аўтаграфу (п. IV, 10,2).
1На сонца заглядзеўся я,
3Шукаючы красы жыцьця,
4На сонца заглядзеўся я.
5Таму, што сьветла, сэрцу міла,
6Ня ў сорам сьлепата мая.