Старонка:Творы М. Багдановіча (1927—1928). Том I.pdf/47

34.

ХАЎТУРЫ.

Белым сьнегам укрылася вуліца,
А на ім, паміж конскага гноя,
Мерзьне цёмна-зялёная хвоя,
І пушысты сьняжок да ёй туліцца.

Тут вязьлі ў катафалку нябожчыка;
Выступалі друзья ў задуменьні;
Крыж нясьлі, йшоў у рызах сьвяшчэньнік,
І цягнуліся ззаду ізвозчыкі.

І вакруг агаляліся голавы,
І пасьпешна хрысьціліся людзі;
Сэрца ныла, таміліся грудзі,
Думкі ціснулі, быццам як волава.

Чорны крэп, сьпеў царкоўны, пах ладана,
Труп, ляжачы ў труне нярухома, —
Так таінственна ўсё, так знаёма,
Ўсё так проста і так неразгадана.

1911.