Старонка:Творы М. Багдановіча (1927—1928). Том I.pdf/46

33.

СРЭБНЫЯ ЗЬМЕІ.

Срэбнымі рожкамі мгліцца
З цёмных нябёс маладзік;
Возера плешча, бурліцца, —
Рушыцца ў ім вадзянік.

Ў хвалях гуляць выпускае
З віру зьмяю за зьмяёй;
Вось іх грамада ўсплывае,
Срэбнай ірдзіцца луской.

Будуць яны ўсю ноч віцца,
Ў хвалях хрыбтамі блішчаць;
Будуць сьціскацца, круціцца,
Гэтак да раньня гуляць.

Сьвецячы блескам чырвонца
Праз парадзеўшую мглу,
Пусьціць, ўставаючы, сонца
Ў іх залатую іглу.

Згіне зьмяя за зьмяёю,
Зьнікне з нябёс маладзік.
Доўга па іх пад вадою
Будзе ўздыхаць вадзянік.

1911.