Чарнавыя варыянты (п. IV, № 3 і 20, п. IV, № 13,34):
| 12 | 
|
Ён іскры сыпле і, пылаючы, нясецца… |
| Гарашчы ярка, увесь у іскрах, ён нясецца… | ||
| Гарашчы ён між буйных іскр нясецца… | ||
| Ён, агнявы, між іскарак нясецца… |
Варыянты другога аўтографу (IV, 13,20):
12І вось між німі метеор нясецца
13Прарэзаўшы вячэрні небасхіл (змрок нябёс…)
| 14 | 
|
Ён, пылаючы, упопяляецца агнём… |
| Ён у глыбі халодным астаецца. |
Апошні радок гэтага вершу: „А ў глыбіні халоднай астаецца“ паўтараецца ў в. гэтага разьдзелу № 43, р. 31: „А ў глыбіні сваей халоднай астаецца“.
62. Мушка-Зелянушка. Перадрук з „Нашае Нівы“ 1915 г. № 18. Гэты нумар быў сконфіскаваны царскім урадам, але захаваўся ў прысланых бацькам поэты матар‘ялах.
У Літаратурнай Камісіі ёсьць рукапіс „Мушкі-Зелянушкі“ папка IV, №№ 1-4).
Рукапісныя варыянты (IV, 1):
1Зашумела ляшчынанька баравая…
Пасьля 4 радка ўстаўлена:
5Што ад ранку да вечара лятае
6Камароў пекнатой прымушае…
У рукапісе можна бачыць, як поэта адточваў паасобныя месцы гэтага жартаўлівага вершу, але варыянтаў, якія маюць асаблівую цікавасьць і значэньне зьместам і стылем, няма.
У 19-ым радку „лісьць альховы“ (зам. „лісьце“) ужыта поэтам, трэба думаць, для рытмікі.
63. Максім і Магдалена. Перадрук з газэты „Гоман“ 1918 г. № 40. Напісаны быў не пазьней 1915 году. (З ліста А. Луцкевіча ад 10-I 26 г.). Захаваліся чарнавыя накіды гэтага вершу ў п. IV, № 1 і п. IV, № 9, ст. 2, 6, 78, але сярод іх асабліва цікавых з боку значэньня і стылю варыянтаў няма.
Русіцызм „прэкраснае“ (96 р.).
1-шы радок у „Гомане“ чытаецца: „Гэй пайду-ка я па вуліцы“… Літ.
Камісіяю выкарыстаны варыянт з аўтографу (IV, 9, 2): „Гэй пайду-ж“…
64. Ой, лясы-бары… Верш друкуецца з „Н. Н.“ 1915 г. № 2. Захаваўся аўтограф гэтага вершу ў чарнавых рукапісах поэты (п. IV, № 1, 39).
Рукапісныя варыянты:
16Што маленькая там птушка заліваецца.
17Ды з дзяўчыны кпіць, насьмяхаецца…
18За вясновы свой павадак паўней…
65. Сярод вуліцы ў нас карагод… Верш выдаецца з „Нашае Нівы“ 1915 г. № 29-30. Захаваўся верш гэты і ў чарнавым рукапісе поэты (п. IV, № 1, ст. 41).
66. У мясьцечку Церасьцечку… Верш друкуецца з аўтографу (XI, 7, 3). Захаваўся ён у чарнавых накідах, але даволі закончаны і таму зьмяшчаецца ў 1-ым разьдзеле. Пісьмом і стылістычнай апрацоўкаю падобны да групы аналёгічных вершаў 1915 году.
