20. Скрылась кветамі ў полі магіла… Друкуецца з „Наша Нівы“ 1912 г. № 30. Напісаны ў 1910 годзе, як зазначана ў „Н. Н.“ (у канцы вершу). Верш захаваўся ў чарнавых аўтографах пад загалоўкам, „Магіла ў полі“ (IV, № 12, ст. 16).
Рукапісныя варыянты:
1У чыстым полі схілітась магіла…
4Хто пакоіцца…
6Што ў цьвятох тваіх буйны бур‘ян.
7Прытаілась магіла сьцяпная,
8А ня просты пяшчаны курган,
9І ў жыцьці тое-ж самае. Людзі
10Не пазнаюць, пачуўшы твой сьмех,
11Колькі гора ў ізмучанай грудзі
12Пахавае пад ім (другі) чалавек.
У 7-ым р. поэтам ужыты прыназоўнік „із“ — „ізмучанай“ зам. „змучанай“.
У 1-ым радку ў тэксьце „Нашай Ніве“ стаяла: „Скрылася кветамі“… (дактыль); Літ. Камісіяй адпаведна з разьмерам усяго вершу выпраўлена на „Скрылась кветамі“… (анапэст).
21. Вечар. Верш выдаецца з „Нашае Нівы“ 1910 г. № 3.
22. Над морам. Верш выдаецца з „Нашае Нівы“ 1910 г. № 42. На тэй падставе, што ў „Н. Н.“ выдрукавана „вецер салёны“ (а не „салоны“), Літ. Камісія ўнесла папраўку — „шалёны“ (1-шы р.).
23. Зьмяіны цар. Верш друкуецца з тэксту „Нашае Нівы“ 1910 г. № 2.
Захаваўся аўтограф гэтага вершу (папка VI, № 13). Літ. Камісіяй прынята рэдакцыя „Н. Н.“ таму, што тэкст „Н. Н.“ больш апрацаваны (гл. увагу да вершу № 3).
Рукапісныя варыянты (п. VI, № 13):
2Жызнь канчаецца мая…
4Перад месяцам стая…
7Глуха дзяцел стукае ў дупло…
11Вецер ціха, смутна запяець.
12Зашуміць ён па кустох.
14Заблішчаць расой паля…
16Перад месяцам стая.
У 10-ым р. „яру“ зам. „яры“ застаўлена для рыфмы. У 17-ым — слова „серабра“, выдрукаванае ў „Н. Н.“, пакінута для захаваньня разьмеру (зам. „срэбра“).
У 18-ым радку націск у слове „расой“ не адпавядае рытму.
24. Лясун. Верш выдаецца з „Нашае Нівы“ 1910 г. № 51.
25. На магілай мужыка. Верш выдаецца з „Нашае Нівы“ 1910 г. № 31.
26. Дождж у полі і холад… Перадрук з „Першага Беларускага Каляндара „Нашае Нівы“ 1910 г.
У 7-ым р. ня вытрымана рыфма, трэба думаць, з прычыны таго, што рэдакцыяй „Нашае Нівы“ было выпраўлена ўжытае поэтам расійскае слова „ночной“ на „начны“.
27. Вось і ноч. Верш выдаецца з аўтографу № 24. Напісаны, як зазначана аўтарам, у 1910 годзе.
