Старонка:Творы М. Багдановіча (1927—1928). Том I.pdf/42
З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная
29.
∗ ∗ ∗
Ціхія мае ўсе песьні, цёмныя, як вугаль чорны,
Але ўсё-ж яны засывецяць, калі я ў агні мучэньня
Іх разжару, распалю;
А як згасьне ён — дык бліснуць, быццам дыямэнтаў зёрны,
Бо абернуцца, застыўшы, ў драгацэнныя каменьні
Ў час, як я лягу ў зямлю.
