Старонка:Творы М. Багдановіча (1927—1928). Том I.pdf/40

27.

∗     ∗
∗

Вось і ноч. Нада мной заліліся сьлязамі нябёсы,
Смагла цягне расу ўся сухая і пыльная глеба;
Раскрываюцца краскі начныя, як выпадуць росы,
Раскрываецца сэрца маё пад сьлязінкамі неба.

І ня высказаць мне, як у час той яно пацяплела,
Як даверчыва, шчыра гарачыя словы шаптала;
Але сіняе неба, пачуўшы іх, змрочна цямнела,
І сьляза пакацілася ў хмарах і ў цемень упала.

1910.