272б.
Цёмнавокая пані, канец! Ёсьць, накшталт Вашых цёмных вачэй, Зоры цёмныя, што [неўнарок] Загараюцца ў змроку начэй.
Цёмнавокая пані, яны Так прыгожы у дзіўны той міг, І ня горш, мо’, ад Вашых вачэй, [Калі вогнік зіяе] у іх.
Цёмнавокая пані, сябе Я на гэтым агні не спалю: Шмат на сьвеце ёсьць рожных агнёў, Ўсе яны вабяць душу маю.
