Ці ведаеце вы, цёмнавокая пані,
Што бываюць ня толькі цёмныя вочы,
Але і цёмныя зоры,
[Што калі-не-калі схапляюцца] ясным сьветам.
У гэты міг
Яны, быць можа, ня менш прэкрасны
Ад Вашых [высечаных] з цёмнага каменю вачэй,
[Ў каторых раптоўна засьвячаецца] аганёк.
Не паляціць на яго мая душа,
Не апаліць свае кволыя скрыдэльцы.
Шмат ёсьць на сьвеце [рожных] агнёў,
І кожным з іх [заварожаны] я — Ваш пясьняр.
|