Старонка:Творы М. Багдановіча (1927—1928). Том I.pdf/344
З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная
*ЖАНЧЫНА-МАЦІ.
273.
∗ ∗ ∗
Апусьціўшы густыя расьніцы… [сказала] яна:
«Я — ўжо маці». І твар зарумяніў ёй сорам.
А душа мне [гаворыць]: на сьмерць, на мучэньні
ты мной аддана.
І ўстае гэты шэпт мне дакорам…
