261.
Ўсплывае грамада сыфонофора — Жывых асоб жывушчая труна! Зраслася з іх, скалечаных, яна, Як з членаў, не жадаючых прастора. Дзе хто яе кіруе паміж мора, Хто — хапае здабычу ў цемні дна? Аб роўнавазе рупіцца адна, І ўсе жывуць бяз шчасьця і бяз гора…