260.
Сягоньня ноччу я ў царстве казкі: Звычайны сьвет растануў, зьнік, У сінім небе з-пад палумаскі Глядзіць прыгожа маладзік.
Вось ён схаваўся у вуалецьце — Празрыстай хмаркі серабры, — Бо налякаўся [відаць], конфэцьці Шматфарбных зорак у гары.
[Там сьнегавою хтось сыпле пудрай], Каб цешыць свой вясёлы шал. А я у песьні ня надта мудрай [Апеў нябёс] каранавал.