Узнікла праблема ў вычытцы гэтай старонкі
Са сьвежай кроўю кожнай жылы,
Зьбялеўшы страх
Ад напруджэньня:
Нядоўгі сіл яе размах
Варт нават века цегаценьня
К сталетняму свайму чаканьню У
марах, снах.
І ўсё, аб чым калісь мы сьнілі,
Аб чым вачамі мы малілі,
То, што мы словам раскачалі,
Што нават сьмелыя адклалі
На будучы далёкі век,
Што быццам сокі, чалавек
Ў глыбі сваёй маўчком хавае, —
Яно цяпер шмат рук з аружжам налівае,
Зьмяшаўшы ў грамадзе заўзятасьць, злобу, зьдзек.
|}
