Старонка:Творы М. Багдановіча (1927—1928). Том I.pdf/243

188—9.

ДА ВАГІТНАЙ.

Ціха ідзеш ты, у нетрах дзіцёнка хадою калышаш,
Цёмнай і цёплай яму служыш калыскай цяпер.

---

Дзіцё, што ў коласе зярно,
Пад сэрцам у цябе ўсё сьпее,
І сэрца цёмнае сьвятлее,
І шчырым робіцца яно.

Ужо нічога ў ім няма,
Адно ёсьць — рупнае каханьне,
Салодка-соннае бажаньне,
Салодка-сонная дума.