117.
Ўся ў сьлязах, дзяўчына Хіліцца да тына. Поруч з ёю, пад расою Зіхаціць шыпшына.
Вецер павявае І расу страхае. Ой, напэўна і дзяўчына Лек на сьлёзы мае.
Адгадайце-ж, людзі, Хто страхаць іх будзе? І чаму ён, жоўтадзюбы, Аж дасюль марудзе?
