Перайсці да зместу

Старонка:Тарасъ (1889).pdf/9

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

Ёнъ вокомъ жмуриу да кивауся,
И быть што нѣшта гавариу.
Хлибнуу Амуръ гарэлки чарку,
Яще болѣ павясялѣу:
Играць начау енъ на свирѣлку
И пѣсню стройную запѣу.
И Марсъ у новыхъ сабѣ ботахъ, —
Ёнъ мусиць ботау ня жалѣу,
Бо зъ дзѣуками скакау да поту,
Играу у жмурки и шалѣу.
Усякій богъ такъ разгуляуся.
Што ажъ ня можна удяржаць,
А хто пабольше нахлибауся,
Таго падъ лаукой клали спаць.
Якъ зайграу дударь плясуху —
Тагды и я ня утярпѣу,
И саусяго, што ня есь, духу
Скакаць па хатѣ палятѣу:
То я притопну, то прихлопну.
То найду шибка у круги,
То разамъ языкомъ прищеукну, —
Ажъ рты разинули баги.
Глядзѣу Юпитеръ, дивувауся,
И падъ дуду у ладошки биу,
Али ка мнѣ енъ приштурхауся
И во якъ енъ мяне спрасиу:
«А ты откулитька, пріятель?
Зачимъ пришоу ты на Парнасъ?
Ты хто такей, ти ня писатель?»
— А не, паночикъ, я Тарасъ,
Палясоущикъ съ путявища.