Старонка:Тарасъ (1889).pdf/5

Усе тамъ книги да газеты,
Ну, быць каробачникъ, якъ жидъ.
Товарищъ попличь зъ нимъ идзець,
Нясци книги пасабляець,
А самъ граматику нясець,
Што у свинарьи обучаюць.
Вотъ нѣшта разамъ зашумѣли,
Народъ раздауся на канцы,
И быць якъ птушки праляцѣли
Чатыри бравыхъ маладцы.
Народъ усё тамъ ня такоускій: —
Самъ Пушкинъ, Лермантау, Жукоускій
И Гогаль. Шибка кала насъ
Уси палѣзли на Парнасъ.
Прамежъ людей я усё штурхауся,
Усё лѣзъ, да лѣзъ, — таки прабрауся
И на гару къ багамъ папауся.
Глядзѣу, глядзѣу и дивувауся:
Вонъ хата новая стаиць, —
Кажися, гэта панскій дворъ;
Кругомъ яго тамъ тынъ стаиць, —
Ня бось, ня плоха улѣзить воръ.
А на дварѣ тымъ свинни ходзюць,
Собаки, воуцы, бараны;
Знать и баги хозяйства водзюць,
Кали свинней дяржаць яны.
На гроши тутъ у тронки йграюць
Парнасски хлопцы й дзютюки;
А хто съ сабой грошей ня маиць,
Тотъ прама лупиць у шляки.
Вашоу къ багамъ тагды я у хату, —