Авохъ ти мнѣ! Ня даць, ня узять,
Ну, быць у казармахъ тутъ салдаты,
Багоу ня можно сащитать.
Глядзѣу я доуга да дивиуся,
Чимъ забавляюцца баги:
Хто пипку куриць, хто смяецца,
Хто шіець сабѣ хадаки,
А багини у карытахъ
Багамъ рубашки и партки,
Бялизну мыюць и смяюцца.
Глядзѣу на Марсавы штаны.
Сатурна, лыки размачиуши,
Зявесу лапци тутъ пляцець,
Па свѣту ладнаго хадзіуши,
Лапцей ёнъ многа папарвець.
Няптунъ на лауцы чиниць сѣти
И вости садзиць на шасты;
А зъ имъ папличъ и яго дзѣци
Дыравы лапюць нараты.
Тутъ Марсъ гуляиць зъ Геркулесомъ,
А Геркулесъ, якъ быць мядзвѣдь,
Штобъ утѣшиць самаго Зевеса,
Хахолъ ёнъ Марсу къ лауцы гнець.
А самъ Зявесъ ляжиць на печи,
Падъ галаву армякъ падклау;
Ёнъ грѣу на печи стары плечи,
И нѣшта у барадѣ шукау.
Бальшое люстра тутъ стаиць,
Предъ нимъ мажиць сваи касы
И нѣчимъ морду сваю бѣлиць
Вянера, мусиць для красы.
Старонка:Тарасъ (1889).pdf/6
Выгляд
Гэта старонка была вычытаная