Старонка:Табе (1927).pdf/36

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Ах байкі,
Мілыя,
добрыя байкі!
Як не кахаць вечны май іх?
Мілыя,
добрыя байкі.

Годы выцьвілі, бадай іх!
А калісь, як стогн былі.
Так на вуснах нашых баек
Слоў пялёсткі зацьвілі.

Байка кажа… у нейкім
царстве,
Разумею з яе слоў,
Сэрцам сільны і упарты
Волат ўзьняўся і пайшоў…