Старонка:Табе (1927).pdf/25

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Не завянь ты ўвосень…

.     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .

Хто-ж ласкавей песьні
Сваёй любай зложыць?..

Успаміны ў сэрцы лучыняць.
Ўсе гавораць — зрабіўся я
гіцаль,

Ўсе гавораць — я сэрца раскінуў

Пазаплатанай рукавіцай…

Так заўсёды шукаем мы ў
сьвеце

Птушкі тэй, што знайсьці немаг-

чыма,
Нібы нехта чаруе поэтам —
Мільгане птушка наша, — ды
згіне…