Гэта старонка была вычытаная
III
Усё праходзіць,
Як дым у даліне…
Толькі ў сэрцы
Такая пустош!..
Я ледзь-ледзь
Не павіс на асіне,
А на Сіліна вытачыў нож.
І вось там,
Дзе бухмаціцца клён так,
Дзе пярэсьціцца
Зелень бяроз,
Быў калісьці багаты маёнтак,
А цяпер — багацейшы саўхоз.
Дагарэлі там п‘яныя ночы
І ніколі ня вернуцца зноў,
Толькі вецер за брамаю точыць
Дурнап‘яны мінулых гадоў.
Хоць палі нашы
Бедны вясною,
Але час наш
Сьвятлей і мілей,
Бо пад нізкай сялянскай страхою
Палымеюць зарніцы надзей.
Хай сягоньня
Сявалкамі вёсен
Сее смуту ў палёх недарод;
