Гэта старонка была вычытаная
А як толькі
На раньнія росы
Зараніца цякла з-за гаёў, —
У мястэчку заляскалі косы,
У мястэчку крывавы пагром.
Забражджэлі
Жалезныя брамы,
Зазванілі
Засовы дзьвярэй…
Бачу, Моўша
Ляжыць каля крамы,
А ля Моўшы пяцёра дзяцей…
Эх, вы, любыя,
Як не заплакаць?!
Дарагія,
Ну як-жа, ну як?!
Мае скарбы —
Аборы ды лапці,
Скарбы Моўшы —
Стары лапсярдак.
Разам долі па сьвеце шукалі,
Разам мералі
Жорсткі сусьвет…
Надламілася
Сэрца ад жалю,
Уваччу затуманіўся сьвет…
