Гэта старонка была вычытаная
Покуль зор
Залатыя агаркі
Ня зблудзілі ў сьвятальнай цішы.
А як высахлі
Майскія росы,
Вышаў пан…
Пад шалеючы гам
Задуменна дастаў папяросу
І прамову сказаў мужыкам:
— Мы, браткі, —
Хрысьціянскія душы,
Хілім голаў
Ніжэй ад вады,
А нас нехрысьць праклятая душыць,
Нас асецілі сёньня жыды.
Нас асецілі
Шмэркі ды Бэркі…
Дай віна —
Дарагога віна!..
Гэй, выкачывай бочку гарэлкі,
Выпіваемо куфлі да дна!..
Разьміналіся
Звонка бакалы,
Залівалі
Надломы душы;
Покуль золак сівыя туманы
Не разьмёў па вазёрнай цішы.
