Гэта старонка не была вычытаная
Поля, лесу і лугоў,
І лятаць, бы тыя стрункі,
У полі засевы шнуроў.
І вот там, на павароці,
Дзе высокі крыж стаіць,
Яблык вежы ў пазалоці
У небі зьяе і гарыць.
Параўняўшысь, прыпыніўся
І набожна шапку зьняў,
Ціха хлопчык памаліўся,
Богу чэсьць, хвалу аддаў,
І дыбае зноў дарогай.
Сонцо стало прыпякаць:
Разважаць пачаў убогі,
Дзе-б пажывы пашукаць?
У бок дарога павярнула.
Лёгшы зграбнаю дугой;
З-за дзярэў стрэха зірнула
І дзьве коміны на ёй.
Падышоў Сымон — карчомка
Са стадолай і дваром.
Усім вядомы жыдок Шлёмка
Быў даўно тут карчмаром.
Шлёму лаялі і білі,
