Старонка:Суседзі (1932).pdf/49

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Ня больш таго, колькі радзіць адзін верш:

„Вып‘еш ты ня менш, ня болей —
Як ракам стаў, тады й даволі“!

А ўрэшце малайцом той дзядзя, што трэскі зьбіраў: вядомым чалавекам зрабіўся.

Цяпер і самому прыемна, і суседзі ганарацца.