Гэта старонка не была вычытаная
ГАРБУЗ.
Я ўжо адумаўся, але па часе.
АВЕЧКА.
Так точна, і я адумаўся, але па часе.
СТАРШЫНЯ.
Аштрафаваць гада.
ГАРБУЗ.
Паночку!
ЖОНКА.
Але-ж гэта ён зрабіў ня з роскашы.
АВЕЧКА.
Так точна, убачылі паперу, як нешта асаблівае, скруцілі па дзьве сабачыя ножкі, і толькі.
СТАРШЫНЯ.
Я табе скручу ножку.
АВЕЧКА.
Хіба ўжо другую, бо адна скручаная, — во, што за штука. (Ідзе).
СУДЗЬДЗЯ.
Распачынайце дапрос.
ПІСАР (бярэ ў рукі справу).
Гарбузіха, кажы ўсё, што ведаеш, і памятай, салжэш — сядзеш у вастрог.
АВЕЧКА.
Так точна, за гэта вастрог.
ЖОНКА.
Скажам усё, як на споведзі.
СТАРШЫНЯ.
Пачынай.
ЖОНКА.
Было гэта перад нядзелькай, сонца толькі села за лесам, кот Мацей саскочыў з печы, пачаў мыцца,
