ЗЬЯВА ІІІ.
Тыя-ж без Але́ся.
Казюк. Юзя!.. Не апамятаешся?..
Юзя (жартам). Апамятаюся, апамятуюся, дружок!.. (апрануўшы капялюш). Ну, бывай здароў!.. Прыйдзі пасьля, буду чакаць! (пацалавала Казюка й пайшла).
ЗЬЯВА ІV.
Казюк, пасьля Але́сь.
Казюк (сядае і хапаецца за галаву). У галаве муціцца!.. Страшна мне́!..
Але́сь (прыносіць міску з ядой і ставіць яе́ на стол). Еш, Казюк!
Казюк. Ня трэба, Але́сь! (пасьля надумаўшыся пачынае е́сьці). А ну!..
Але́сь. Казюк! Куды Юзя пайшла? Яна ніколі цяпе́р ня кажа…
Казюк. Яна… пайшла… Ня ве́даю, Але́сь! Мусіць інтэрас не́йкі мае…
Але́сь. А ты чаму яе́ намаўляў, каб яна ня йшла? Ці-ж інтэрас рэч благая?
Казюк. Дзіця!..
Але́сь. Вось у таткі благія інтарэсы, бо як пойдзе дык сядзіць, сядзіць праз уве́сь дзе́нь і часта варочаецца п’ьяны… А Юзя добрая… Як яна прыходзе, то заў-
