Гэта старонка не была вычытаная
Але́сь (ідзе́ праз дзьве́ры ў сярэдзіне, прыносіць булку і е́сьць). Юзя! (Юзя маўчыць). Юзя! (ізноў паўза). Юзечка!
Юзя. Ну чаго? Ня дуры галавы, бо ня маю часу.
Але́сь. На што ты гэта робіш?
Юзя (сьмяе́цца і дале́й чэрніць бровы).
(Паўза).
Але́сь. Юзя! мамы ўжо няма, тата кудысьці пайшоў, ты скора прыходзь, бо я баюся.
Юзя. Ня бойся, я скора вярнуся. Прынясу булачку…
Алесь. Ну, добра…
(За сцэнай чуваць крокі).
Юзя. Не́хта йдзе́… Зачыні дзьве́ры, ня ўпускай!
ЗЬЯВА ІІ.
Тыя-ж і Казюк.
Казюк (уходзіць). Добры-дзе́нь! (сядае, крыху маўчыць). Ідзе́ш?
Юзя. А ну то як?
Казюк (просячы). Ня йдзі!
Юзя. Здурэў! Ізноў тое самае!
Казюк. Юзя! ты-ж казала, што любіш, што ня хочаш ніякае прыкрасьці мне́ рабіць…
