Гэта старонка не была вычытаная
Альжбе́та. Ня ве́даю, Алесь, нічога ня ве́даю… Ты сьпі!
Але́сь. Ве́даеш, мама, мне́ сьніўся які харошы сон! Толькі ня ве́даю, як расказаць, бо не́як трудна. Не́шта такое круглае-круглае і такое сьве́тлае-сьве́тлае, і мне́ так добра-добра было!..
Альжбе́та. Ну, дык сьпі, сынок!..
Але́сь. І е́сьці ўжо ня хочацца… А ты, мама, хочаш?
Альжбе́та. Не, дзе́тачка, мне ня хочацца…
Але́сь (прыслухоўваецца). О, не́хта йдзе́, мусіць Юзя…
ЗЬЯВА VII.
Тыя-ж і Казюк.
Казюк (уходзіць). Добры ве́чар… Пані ня сьпіць?
Альжбе́та. Ве́чар добры. Не, вось мучаюся…
Казюк. Як-жа ж пані?
Альжбе́та. Ах, што казаць… Самі бачыце.
Казюк. Мне́ здае́цца, што ўжо ле́пш…
Альжбе́та. Эх, якое там ле́пш!..
Казюк. А гдзе-ж усе́? Юзя?
Альжбета. Нічога я ня ве́даю… Ох!..
