Старонка:Спатканьні (1925).pdf/33

Я КАЛІСЬ ТА…

Я калісь та, як пасьвіў каровы,
Хадзіў часта ў суніцы, грыбы…
Як тады шалясьцела дуброва
І як нізка схілялісь дубы!

Я з бярэзіны стройнай і тонкай
Абцінаў самы доўгі дубец,
А з алешыны драў я палонкай
Слой кары, каб зрабіць кадаўбец.

І выходзіла гладка і чыста.
Нагінаўся пад кожны я куст,
Падзяцінаму радасьцю чысты,
Падбіраў баравік я і хруст.

І нанізваў я іх на ражэнчык,
А суніцы я клаў ў кадаўбец;
Калі стражнік лясны мне пярэчыў,
Я паказваў яму на дубец.

Праўда, часта губіў я каровы,
Сам ня раз я блудзіў ў гушчары,
Я пушчаў тады сьвіст па дуброве —
Разьбягаліся ўсе ведзьмары.