|
Дзесь-та чутны напевы шакалаў,
Ды клякочуць арлы ў гарах,
Я ня трачу свой розмах удалы,
Не палохае чужынца страх.
Я прыехаў сюды за красою,
Ў гэты край я прыехаў здалёк.
І гудзе маё сэрца асою
Там, дзе дрэмле ў цішы матылёк.
Рэжуць вочы гарыстыя далі —
Незнаёмы чужынцу яны.
Я падраў не адны тут сандалі,
Як таптаў мурагоў дываны.
Абабіў я нямала тут сьцежак,
Калі кветкі я шчасьця шукаў,
Абышоў ўсе даліны і межы,
А ня бачыў свайго васілька,
Васілёчка таго, што скрозь жыта
Беларускай глядзіцца красой
Там, дзе жнеі пагляд варажбітны
Засьцілаецца русай касой,
Не магу я зрадніцца з красою,
За якою прыехаў здалёк.
І гудзе маё сэрца асою
Там, дзе дрэмле ў цішы матылёк.
|
