Старонка:Сонечнымі сьцежкамі (1925).pdf/13

КАСТУСЬ КАЛІНОЎСКІ.

Беларусі паўстаўшай слава,
Беларусі — ў пояс паклон.
Хай мінулае цемра заслала —
а змаганьня не забыць ніколі.

Эх, Кастусь… Балоты памерыў,
а ў лясох, як у бацькавай хаце.
Беларусь табе паверыла —
за табою пашла змагацца.

Беларусь — не царом маскоўскім,
Беларусь — не варшаўскім паном!
Зазьвінелі ў лесе бярозкі,
дуб стары галаву падняў.

Забуяніла ў полі рэхам:
— За мужычую праўду — у бой!..
Ня Ільля па хмарах праехаў,
не Пятро зазваніў булавой…

А пасьля — вастрожныя краты…
Што з таго, што жыцьця ня стане.
Твае сьлёзы важыць на караты:
— Залілі, загасілі паўстаньне…