Гэта старонка была вычытаная
Падуў ціхі ветрык, заківаў лазу над канаваю і траўку змірную прыдарожную.
«І трыста, чатырыста гадоў назад таксама дуў ён тут, ветрык, і таксама калыхаў-цалаваў траўку сумную і маўклівую… толькі чуда-машыны не было», — памысьліў студэнт і замаркоціўся…
