Гэта старонка была вычытаная
∗ ∗
∗ |
Стол бяседны абрусам накрыты,
а на ім піва хмельнага бутля.
Сэрца руніць аўсяныя рытмы
у вечар дажынкавы буйны.
Сэрца радасьць лучыніць усьмешкай:
сёньня песьня ў пашане вялікай,
Успамінаюць, як колісь на ўзьмежку
селянін яе ў госьці заклікаў.
Ой паклон табе, песьня, у ногі
ад поэты лучын — селяніна!
О, я веру, што заўтра разлогі
прапяюць твае новыя плыні.
Прапяе іх і бор задуменны,
прапяе і падпасак гульлівы,
а з-за лесу ды дзень белапенны
іхнім сокам акропіць даліны.
