Гэта старонка не была вычытаная
∗ ∗
∗ |
Пракацілася песьня дубровай,
пракацілася песьня лагчынай,
і ўжо вечар-юнак сінябровы
не галубіць у мэндлях дзяўчыны.
Яна зараз з сярпом і вяночкам
уваходзіць у нову сьвятліцу.
Засьмяялася зорамі ночка…
Эх, ня будзе на вочы пот ліцца!
Праліла яго многа у полі
Беларусі жняя-маладзіца,
а сягоньня уцехай сваволіць
і мінулым ня хоча дзівіцца.
А таксама ня верыць машыне,
што рогат сталёвы у сінь разальле
і што коні к залёнай канюшыне
ня будуць ірзаць у сяле.
