Старонка:Пялёсткі (1926).pdf/19

АДРЫBАK

Нашто глядзіш так мне у вочы
Скажы, о любая, скажы.
Пад гэты, змрок халоднай ночы
Я не магу з табою жыць.

Я знаю: сэрца твае б‘ецца
Агнём нявыпітай крыві
І вось затым ў шырокім сьвеце
Хачу я песьні абнавіць…

Ты плачаш, плачаш, сьлёзы льлюцца,
Яны гараць-пякуць агнём.
Глядзі навокал: кветкі й людзі
Цябе вітаюць з новым днём.

А так нядаўна, так шчасьліва
Твой сьмех палаў ў маіх грудзёх,
Калі мы дружна, хоць маўкліва
Ішлі змагацца за жыцьцё!

Парой ты песьні свае пела,
Як птушка вольнасьці й дуброў
І ўсё на нівах паланела,
Як паланее толькі кроў!