Старонка:Пялёсткі (1926).pdf/16

Дзе сьвятлей пад сонцам, дзе званчэй душа
Дзе ня так трывожна адбівае шаг.

Дзе, мой любы дружа, дружа дарагі,
Мне з табой ня ведаць суму і тугі!

|}