Старонка:Пялёсткі (1926).pdf/10

І пад радасьць сонца
Хочацца бяскоцца
Абхапіць рукамі гэту даль і шыр,
Каб пад сьпевы ветра,
Перад новым сьветам
Ўсё сказаць — і шчыра, — што я перажыў!..

Зноў прышла, прышла ты
Да сялянскай хаты,
На прастор шырокі радасных дуброў! —
Вось затым сягоньня
Рвуся я на гоні,
Вось затым сягоньня так шумуе кроў!..

|}