гэта не гадзіцца. Удалая думка прышла яму ў галаву — такія-ж выпадкі будуць, відаць, часта. Лордам-жа Гертфорду і Сент-Джону прыдзецца часта адлучацца ад яго па справах, у якасці членаў совета выканаўцаў завяшчання. Нядрэнна было-б самому прыдумаць спосаб, як выкручвацца з падобнага становішча.
Хлопчык устаў.
«Так, гэта — добрая думка, трэба праверыць яе на хлопчыку… Паглядзім, што з гэтага выйдзе», падумаў Том; ён заклапочана пацёр сабе лоб і сказаў:
— Цяпер, мне здаецца, я прыпамінаю цябе; але мае мазгі затуманены хваробай…
— О, мой бедны гаспадзін! — са шчырым жалем усклікнуў «паж для пабояў», а сам падумаў: «Мне казалі праўду: ён не ў сваім розуме, небарака. Але, чорт вазьмі, які-ж я забыўчывы! Загадана-ж- было не падаваць выгляду, што заўважаеш, быццам у яго галава не ў парадку».
— Дзіўна, як памяць здраджвае мне ў апошнія дні, — сказаў Том. — Але ты не звяртай увагі! Я хутка папраўлюся; часам мне
