Гэта старонка не была вычытаная
РАЗДЗЕЛ ДВАЦЦАЦЬ ТРЭЦІ
ПРЫНЦ АРЫШТАВАНЫ
Гендон ледзь стрымаў усмешку і, нахіліўшыся да караля, ціхенька шапнуў яму на вуха:
— Ціха, ціха, мой прынц, не гавары лішняга, а яшчэ лепей — зусім прытрымай язык. Спадзявайся на мяне, і ўсё пойдзе добра.
— Цішэй, прыяцель!
І падумаў: «Сэр Майлс!.. Змілуйся, божа, я зусім і забыўся, што я рыцар! Дзіўна, да чаго моцна сядзяць у яго ў памяці ўсе яго незвычайныя і вар’яцкія фантазіі!.. І хоць гэты мой тытул толькі пусты гук, усё-ж мне прыемна, што я заслужыў яго; магчыма, больш гонару быць вартым рыцарства ў яго царстве лятуценняў і зданяў, чым дамагчыся цаной зняваг графскага тытула ў якім-небудзь сапраўдным царстве нашага свету».
