Старонка:Прозалаць (1926).pdf/66

ВОЛГА

Далёка ад родных загонаў,
ты шырокая Волга — сястра.
Б‘юць аб бераг халодным звонам,
твае хвалі ў сецях чароўных:
туман-кудзель серабра.

На палёх, на раўнінах рускіх
родным гонарам Волга — ты!
Я прыехаў з зямлі беларускай
дзе зрэбна — зялёнаю хусткай
бязьмежна ляжаць балаты.

Дзе лясы ноччу ціхай, — цёмнай,
так прыгожа, так люба гудуць.
Дзе гордыя — Сож!.. Прыпяць, Нёман,
Дзе Вільня — Менск — Віцебск — Гомель,
дзе нядаўна пазабылі бяду.