Гэта старонка не была вычытаная
На тваіх, на грудзёх, бурлівых
плылі горда чаўны казакоў,
і песьняй, як белаю грывай,
трасьлі рускі абшар вірлівы
да цябе абуджалі любоў.
Як прыемна пачуць стыхію —
сьпеў рабочага, сьпеў мужыка…
Як жыцьцё, як дні агнявыя,
цябе любіць твая Расія —
цябе руская Волга — рака.
Ты з сілай жыцьця маладога
На хвалях трасеш параход
і радасна пенішся доўга…
Дык люблю цябе руская Волга,
бо любіць цябе твой народ…
г. Саратаў.
|}
