Горад як горад:
вуліцы, гоман…
Хвалямі плешча спакойна Дзьвіна.
Электро-сьвету,
як ноччу зорак
і шыльды:
рэклямы «Вина»…
Па рэйках трамвай прабяжыць,
загрукоча…
Вабіць кіно!
Заклікае тэатр!
Піўная гармонікам глуха „фокстроча“;
Гандаль на рынку
муштруе
азарт.
Горад як горад
і нават сёньня[1]
пазнаеш ты ў ім Беларусь!
