Гэта старонка не была вычытаная
Цягнік прамінае узоры прысад —
не пасёлкі працы фабрычнай!
Як не кажыце, а ўсёжткі краса
калі й вецер лазой заскавыча.
Іскрамі пырскае ў сіні цягнік
горы, як чорныя цені.
Ў небе міргаюць зоркі агні,
міргаюць на дол лятуценьні…
|}
