Старонка:Прозалаць (1926).pdf/32

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная
∗     ∗

Суму ня трэба! Ня трэба жалю!
А сэрца балюча шчыміць…
Дарагога свайго Ільліча пахавалі —
Ленін мільённы — будзе жыць!

∗     ∗

Беласьнежным праменьнем
ліжа каменьні
мароз, рассыпаючы сьнег белай жменяй.
Сэрца няўзмоўкла… Незьледзянела
вуліцай белай
плача нясьмела…
Іскрамі смутку плача маўкліва
сэрца юнацкае, сэрца вірлівае…
Сьнег засьцілае белью каменьні,
Гэй, комсамольцы
шчыльней
свае зьвеньні!

|}