Возьмем рыфмы другой катэгорыі:
|
У Кляшторнага: |
Узятыя выпадковыя прыклады зьяўляюцца характарнымі для ўсіх. І гэта ў нас, дзе гэтак багата разьвiнулася народная творчасьць з яе багатай рыфмоўкай!
Ня лепей справа стаіць з эпітэтамі. "Вечар" абавязкова павінен быць "сiнiм", "дзень"— "залатым, "вецер" „буйным"; такіх традыцыйных эпітэтаў вельмі многа і яны гуляюць ад аднаго поэты да другога. Яны даўно ўжо згубілі сваю сьвежасьць і непасрэднасьць, так сказаць сьцёрліся. З другога боку, па меркаваньнях гукавога парадку альбо для вобразнасьці“ „туман“ робіцца чамусьцi „буланым", „гітара"—„ледзяною"; у Труса „туман" стаў „залатым", „раса" — „сiняя" і г.д.
У заключэньне некалькі слов аб строфічнай пабудове вершаў. Дагэтуль у нас пануе чатырохрадковая страфа з крыжаванай рыфмай. Выключэньнем зьяўляецца Пушча, у якога ёсьць шмат двувершаў, тэрцын і пяцiрадковых строф. Трус выказаў вялікую сымпатыю да канонiзаваных форм, як сонэт і трыолет. Гучаць яны ў яго творчасьці
