Старонка:Пра нашы літаратурныя справы (1928).pdf/74

Не засьпі, —
пабудзі мяне рана
О!.. мая
дарагая матуля ^[1].

Дзе дарогі
бягуць за курганам,
пойдзем зельле
зьбіраць мы на Яна...

Пушча ўсвойвае пахабнейшыя адносіны есеніншчыны да жанчыны. Тут знайшла сабе водгук есеніншчына рэальная, якая вылівалася у формы Чубараўскага завулку, растоўскай справы і г. д. А хіба здарма Кляшторны так шырока культывуе у сваіх вершах "чарку", "кілішак", "выпіты". Можа падсьвядома уводзіць ён гэтыя вобразы, органічна зьвязаныя з есеніншчынай.

Адсюль і гітара, і клён, і асіны, і ўся тая сьлезатачывая твань, якою пранізаны творы і Кляшторнага, і Пушчы, і многіх другіх. Вось тыповая вытрыманая ў есенінскім духу композыцыя.

— Што з табою, любы? Што з табою, смуглявы?
Сьлёзы, як каралі, роніш на асфальт...
На панэлі пыльнай я такі-ж гулявы,
Спазнаваў вось так-жа і жыцьцё і фальш...

(Звонак).

1. Разбуди меня завтра рано
   О, моя терпеливая мать!..
   Я пойду за дорожным курганом
   Дорогова гостя встречать.