А там, у далях, там, дзе хаты,
Я чую сьмех, радзімы сьпеў…
І гасьне сум і гасьне гасне,
як на сьвітаньні зорак сеў.
І гэты сьмех і сьпеў дзяўчыны
ў душы пралескаю цьвіце, —
як на вазёрах тых на сініх
цьвіце зары чырвоны цьвет.
І я адзін…
|}
У гэтым адрыўку мы знаходзім толькі пяць слоў, якія не спатыкаюцца ў слоўніку Труса. Возьмем яшчэ адрывак з вершу Кляшторнага (у тым-жа нумары) і разгледзім яго ў гэткім-жа пляне:
|
Вечар гас… |
У Кляшторнага яшчэ горай, як у Бобрыка. У яго мы знаходзім толькі чатыры самастойныя словы.
Прыводзячы гэтыя прыклады, мы зусім ня хочам сказаць, што Бобрык ці Кляшторны, ці яшчэ хто з наймаладзейшых поэтаў перапісваюць
